Ut id aliis narrare gestiant? Bestiarum vero nullum iudicium puto. De quibus cupio scire quid sentias. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Cur haec eadem Democritus?

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quae cum dixisset, finem ille. Sed hoc sane concedamus. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.

Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. At iam decimum annum in spelunca iacet.

An tu me de L. Sint ista Graecorum; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis.

Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Nam nisi hoc optineatur, id solum bonum esse, quod honestum sit, nullo modo probari possit beatam vitam virtute effici. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Hominum non spinas vellentium, ut Stoici, nec ossa nudantium, sed eorum, qui grandia ornate vellent, enucleate minora dicere.